ponosić śmierć

См. также в других словарях:

• topić — ndk VIa, topićpię, topićpisz, top, topićpił, topićpiony 1. «zagłębiać, zanurzać w wodzie człowieka lub zwierzę, w celu pozbawienia życia; sprawiać, żeby coś się znalazło pod wodą, poszło na dno» Nie chciał topić małych kociąt, szczeniąt. Topić… …   Słownik języka polskiego

• topić się — I – utopić się {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić życie na skutek zanurzenia się w wodzie i związanego z tym duszenia się, ponosić śmierć przez utonięcie; tonąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Topić się w morzu. Utopić się w jeziorze. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zabijać się — I – zabić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} popełniać samobójstwo; odbierać sobie życie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabić się z miłości, z tęsknoty. Coraz częściej zabijają się dzieci. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …   Słownik języka polskiego

• tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… …   Słownik języka polskiego